Hugleiðing dagsins
Fúsleiki til þess að taka afleiðingum fyrri gjörða og bera um leið ábyrgð á velferð annarra er kjarninn í níunda sporinu. Yfirborðskennd afsökunarbeiðni bætir sjaldnast fyrir þann skaða sem við höfum valdið öðrum, en ósvikin viðhorfsbreyting getur aftur á móti haft ótrúleg áhrif við að bæta fyrir brot okkar. Ef ég hef valdið einhverjum veraldlegum skaða þá viðurkenni ég skuld mína og endurgreiði hana eins skjótt og mér er unnt.

Ætla ég að kyngja stolti mínu og stíga fyrstu skref í átt að sátt?

Bæn dagsins
Guð, sýndu mér bestu leiðina til þess að gera yfirbót. Stundum getur einfaldlega verið nóg að viðurkenna mistök mín. Á öðrum stundum getur þurft skapandi hugsun til þess að gera yfirbót. Megi ég vera þess meðvitaður að ég get ekki unnið níunda sporið án þess að hafa einhverja umhyggju fyrir öðrum, ósviknar áhyggjur af líðan annarra, ásamt breytingu í eigin atferli.

Minnispunktur dagsins
Umhyggja first, síðan afsökun.

Hugleiðing dagsins
Níunda sporið hljóðar svo: “Við bættum fyrir brot okkar milliliðalaust, svo framarlega sem það særði engan.” Að bæta fyrir brot okkar getur verið ákaflega erfit, svo vægt sé til orða tekið; sjálfsálitið minnkar og dregur úr stolti. Samt er það svo að minnkað sjálfsálit og sært stolt er umbun í sjálfu sér og það að bæta fyrir brot sín getur leitt af sér mikla umbun. Þegar við hittum manneskju sem við höfum sært og biðjumst fyrirgefningar, þá eru viðbrögðin nánast undantekningarlaust jákvæð. Það krefst vitaskuld hugrekkis en útkoman réttlætir erfiðleikana.

Hef ég gert allt sem í mínu valdi er til þess að bæta fyrir brot mín?

Bæn dagsins
Megi guð stöðva mig ef ég skirrist við að standa við þær skuldbindingar sem felast í níunda sporinu. Megi ég skynja þann létti sem felst í því að biðja manneskju, sem ég hef skaðað, fyrirgefningar. Megi ég losna við að hafa áhyggjur af að skaða hið brothætta sjálfsálit sem ég hef, því ég mun þroskast innra með mér.

Minnispunktur dagsins
Að bæta fyrir brot sín er blessun.

Hugleiðing dagsins
Að læra að lifa í friðsemd og félagsskap er hrífandi og oft á tíðum hjartnæm reynsla. En við sem erum GA félagar höfum öll áttað okkur á því að við náum engum árangri og upplifum ekki þessa reynslu ef við gerum ekki upp fortíðina. Og það uppgjör verður að vera nákvæmt og óvægið.

Hef ég gert lista yfir þær manneskjur sem ég hef skaðað, eins og mælt er fyrir um í áttunda sporinu, og er ég tilbúinn til þess að bæta fyrir brot mín?

Bæn dagsins
Megi guð gefa mér þann heiðarleika sem til þarf til þess að sjá og horfast í augu við afleiðingar sjúklegrar hegðunar minnar, á meðan ég spilaði, og þær afleiðingar sem þessi hegðun hafði á fólkið í kringum mig. Megi mér skiljast að spilafíkn er ekki – eins og ég taldi – sjúkdómur einfarans. Því hversu mjög sem mér fannst ég vera einmanna, þá höfðu lygar mínar og uppspuni áhrif á þá sem ég umgekkst.

Minnispunktur dagsins
Lygar eiga það til að dragast út í hið óendanlega.

Hugleiðing dagsins
Eftir því sem tímnn líður og við tökum æ meiri þátt í GA starfinu verðum við þess áskynja hversu mikilvægur heiðarleiki og hreinskilni er fyrir bata okkar. Þegar við áttum okkur á þessu þá er eitt af því fyrsta sem gerist að við getum viðurkennt hversu óskynsamleg og óheilbrigð hegðun okkar var. Um leið og við áttum okkur á þessu, án þess að fyllast skömm eða komast úr jafnvægi, þá öðlumst við enn frekara frelsi.

Vænti ég þess, eftir því sem batinn eykst, að líf mitt verði æ auðugra og friðsælla?

Bæn dagsins
Megi mér auðnast að sjá, jafnvel þegar ég tek hið öfluga fyrsta skref – sem er hugsanlega það eina heiðarlega sem ég hef gert í langan tíma, að heiðarleiki krefst æfingar. Mitt gamla afvegaleidda sjálf er jafn ólíkt hinu heiðarlega sjálfi, sem er takmark mitt, og nótt og dagur. Megi ég átta mig á að það þarf meira en eina gráa dagrenningu til þess að breyta mér.

Minnispunktur dagsins
Heiðarleiki krefst æfingar.

Hugleiðing dagsins
Ég trúi því að GA prógramið og tólf sporin virka, ekki vegna þess að ég hafi lesið um það í bók eða heyrt annað fólk segja frá því. Ástæðan fyrir því að ég trúi að prógramið og sporin virka er sú að ég hef séð annað fólk ná bata og fundið fyrir þessum sama bata á sjálfum mér. Mér finnst ég ekki lengur vera “án hjálpar og vonlaus.” Þegar ég sé batann hjá öðrum og skynja hann hjá sjálfum mér, þá veit ég að prógramið virkar. Heimspekingurinn Jung svaraði einu sinni, þegar sjónvarpsfréttamaður spurði hvort hann tryði á guð, “ég trúi ekki. Ég veit.”

Veit ég hvort prógramið virkar?

Bæn dagsins
Megi ég sjá farsæla endinn, lífið sem hefur batnað, brotnu sjálfsmyndina sem hefur verið lagfærð, endurbyggðu brýrnar, svo ég þurfi ekki að treysta á trúna til þess að öðlast vissu þess að prógramið virki. Megi ég sjá það virka – bæði fyrir aðra og sjálfan mig. Megi ég vera þakklátur fyrir það sem skráð hefur verið um raunverulegan árangur prógramsins. Megi þessi vissa hjálpa mér að finna þá trú sem ég þarf til þess að lifa samkvæmt tólf sporunum.

Minnispunktur dagsins
GA prógramið virkar

Hugleiðing dagsins
Mörg okkar eiga erfitt með að losna við hina eyðileggjandi sektarkennd. Á fyrstu dögum mínum í GA prógraminu þá annað hvort misskildi ég sum tólf sporin eða var fullákafur í því að vinna þau og vann þau of hratt. Niðurstaðan varð því sú að ég jók við sektarkenndina og fannst ég vera enn minna virði en áður, í stað þess að öðlast frelsi eins og ætlunin er með sporavinnu. Ég náði þó, fljótlega, að öðlast fúsleika til þess að fyrirgefa sjálfum mér og ég byrjaði upp á nýtt. Með sjálfsskoðun og tiltekt í mínum málum, eins og sporin segja fyrir um, en ekki með offorsi og sjálfsfyrirlitningu sem stafar af hatri og sektarkennd, vann ég sporin.

Hef ég breyst til batnaðar?

Bæn dagsins
Megi ég fyrirgefa sjálfum mér, alveg eins og guð hefur fyrirgefið mér. Ef ég hangi á gamalli sektarkennd þá er ég ekki að fylgja fordæmi guðs. Ef minn æðri máttur, sem hefur leitt mig til GA, getur fyrirgefið mér þá get ég gert hið sama. Megi ég ekki telja eftir mér að fylgja því sem guð hefur í örlæti boðið mér.

Minnispunktur dagsins
Guð fyrirgefur. Hið sama verð ég að gera.

Hugleiðing dagsins
Sektarkennd er slóttugt vopn í vopnabúri spilafíkilsins. Við getum notað sektarkenndina á marga vegu gagnvart okkur sjálfum; til dæmis þegar við notum hana fimlega til þess að telja okkur trú um að GA prógramið virki ekki. Ég verð að vera stöðugt á varðbergi og verjast gagnvart sektarkennd og sjálfsásökunum varðandi fortíðina. Ef þörf krefur, þá verð ég stöðugt að “endurfyrirgefa” sjálfum mér, viðurkenna sjálfan mig sem blöndu af bæði góðu og slæmu.

Er ég að vinna í því að öðlast andlegan bata? Eða sætti ég mig við ekkert minna en hið ómögulega – andlega fullkomnun?

Bæn dagsins
Megi ég skyggnast öðru hvoru inn á við og athuga hvort ég komi auga á sektarkennd sem ég hef ekki unnið úr og getur, ef henni er leyft að krauma áfram, truflað eða eyðilagt bata minn. Megi ég hætta að sparka í sjálfan mig og benda á eigin ófullkomnun – allt þá slæmu eiginleika mína sem draga úr “fullkomleika” mínum. Megi ég hætta að reyna vera fullkominn og reyna þess í stað að vera andlega heilbrigður.

Minnispunktur dagsins
Ég er mennskur – að hluta til góður, að hluta til ekki svo góður.

Hugleiðing dagsins
Þegar ég sá síst von á því þá reynir sjúkur hugur minn að fá mig til þess að taka aftur upp gamla atferlið og gömlu hugsanirnar. Hugur minn er í raun sérfræðingur í því að koma af stað neikvððum hugsunum og tilfinningum, næra þær og fá þær til þess að vaxa. Tilfinningum eins og öfund, ótti, kvíði og sektarkennd. Ég verð að takast á við þessar eitruðu tilfinningar um leið og ég finn þær vakna innra með mér. Ef ég geri það ekki þá er hætt við að ég næri þessar tilfinningar og styrki með því að vera í sífellu að leiða hugann að þeim þar til að þær verða að þráhyggju.

Þegar ég finn fyrir neikvæðum tilfinningum, bregst ég þá við með því að “bera kennsl á þær, viðurkenna tilvist þeirra og losa mig við þær”?

Bæn dagsins
Ég veit – og megi ég aldrei gleyma – að öruggasta leiðin til þess að leyfa neikvæðum tilfinningum að ná yfirhöndinni, er með því að láta sem þær séu ekki til staðar. Ef ég geri það þá verða þessar tilfinningar eins og óþekkir krakkar sem eru hunsaðir, þær eflast bara. En á sama hátt og með börn þá berum við ábyrgð á þessum tilfinningum, þetta eru okkar tilfinningar og við verðum að takast á við þær. Megi mér lærast að veita tilfinningum mínum athygli, jafnvel á þeim stundum þegar við vildum helst ekki að þær væru til.

Minnispunktur dagsins
Þekkja þær, viðurkenna og losna við.

Hugleiðing dagsins
Sum okkar, nýliðanna í GA, gátum ekki staðist þá freistingu að segja hverjum sem heyra vildi hversu “hræðileg” við höfðum við höfðum verið. Á svipaðan hátt og við ýktum hin smávægilegu afrek okkar þá ýktum við galla okkar með sektarkennd. Af ákafa “viðurkenndum við allt”, haldandi að afhjúpun synda okkar væri ígildi sannrar auðmýktar og mikinn andlegan eiginleika. Það var ekki fyrr en við uxum, með hjálp prógramsins, að við áttuðum okkur á að þessi syndaaflausn var í raun sýndarmennska. Og með þeirri hugljómum kom upphafið að vissri auðmýkt.

Er mér að byrja að skiljast að ég er ekki svo mikilvægur, eftir allt?

Bæn dagsins
Megi mér lærast að það er himinn og haf á milli sannrar auðmýtrar og leikrænnar sjálfs-ásökunar. Megi mér vera bent á ef ég ómeðvitandi fer að gerast miðpunktur athyglinnar með því að hreykja mér með sögum af fyrra líferni mínu. Megi ég varast að gera fíkn mína að einhverri lofsunginni hetjusögu. Megi ég forðast drambsamar “spila-sagnakviður.”

Minnispunktur dagsins
Ég ætla ekki að vera aðal stjarnan í eigin “spila-sagnakviðum.”

Hugleiðing dagsins
Félagi minn í GA kenndi mér að sjá óhóflega sektarkennd mína í nýju ljósi, með því að stinga upp á að ég liti á hana sem ekkert annað en öfugsnúið stolt. Hann sagði ennfremur að viðeigandi eftirsjá vegna einhvers sem hefur gerst er í fínu lagi. En sektarkennd, nei það er ekki í lagi. Mér hefur lærst, eftir að hann sagði þetta við mig, að það að dæma okkur sjálf vegna einhverra mistaka sem við gerðum er alveg jafn slæmt og að dæma aðra fyrir þeirra mistök. Við erum í raun ekki í stakk búin til þess að dæma, jafnvel ekki okkur sjálf.

Gríp ég stundum til þess ráðs að “berja mig til dauða” þegar mér verður á ?

Bæn dagsins
Megi ég varast að vera fastheldinn á sektarkenndina, löngu eftir að ég ætti að vera búinn að segja skilið við hana. Megi ég þekkja muninn á eftirsjá og sektarkennd. Megi ég gera mér grein fyrir því að sektarkennd, sem ég dragnast um með til lengri tíma, er hugsanlega uppblásin hugmynd mín um eigið mikilvægi, sem og núverandi sjálfs-réttlæting. Megi Guð einn vera minn dómari.

Minnispunktur dagsins
Sektarkennd er hugsanlega öfugsnúið stolt.